کد مطلب:313884 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:254
امامزاده ابن حمزه ی طوسی در کربلا
واردین به كربلا از اولاد عباس بن علی علیهماالسلام: عمادالدین ابومحمد و یا ابی جعفر الثانی محمد بن حمزة بن الحسن بن عبیدالله بن العباس بن علی بن ابی طالب علیهم السلام، مشهور به ابن حمزه ی طوسی، از برجستگان شیعه و اكابر فقهای امامیه و روات حدیث است. مدفن و آستانه ی وی در قبرستان قدیمی كربلا قرار دارد كه امروزه در جنوب شرقی آستانه ی حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، در محله ی العباسیة الشرقیة بر خیابان باب طویریج در وسط شهر كربلا واقع شده است.
تاریخ بنای عمارت اول آستانه به وضوح معلوم نیست ولی دارای عمارتی بر مزارشریف بوده كه در عصر صفویه تجدید بنا گشته و گنبدی بر فراز قبر او برآورده اند و یكی از زیارتگاههای كربلا بوده است. [1] .
در حدود 1243 ق حاج ملا محمدصالح برغانی حائری پس از تخریب عمارت
[ صفحه 207]
اول كه فرسوده گشته بود، عمارت دوم آستانه ی ابن حمزه طوسی را بنا نمود كه شامل رم و یك رواق و گنبد بر مزار وی می باشد. سپس در سال 1287 ق كه ناصرالدین شاه قاجار به زیارت كربلا مشرف گشت تعمیراتی در عمارت آستانه ی ابن حمزه انجام داد و صحن آن را توسعه داد. آستانه ی ابن حمزه ی طوسی در حال حاضر دارای حرمی است كه در وسط آن قبر مطهر واقع شده و بر روی قبر صندوقی قرار دارد، كه یك ضریح سه متری صندوق را احاطه نموده و بالای ضریح نیز گنبد است. [2] .
شهید آباد كربلا
سالها ترك تبسم كرده ام
من در آیینه گلی گم كرده ام
یك نفر مانند گل پاكیزه نیست
گل برای من تمام زندگی است
دستها، لبخندها، خنجر شدند
دسته گلهایم همه پرپر شدند
اشك باید ریخت یا فریاد كرد؟
گریه باید كرد و گل را یاد كرد
راه من، باریك شب، تاریك شد
كربلا آیینه ی نزدیك شد
شاخه شاخه ریخته در نینوا
دسته گلهای قشنگ كربلا
بوی گلهای كبود و سوخته
در نگاه شیعه خون افروخته
پای یك گل «نینواخوانی» خوش است
گریه در عین پریشانی خوش است
نینوا یعنی غم و دامان دوست
كربلا یعنی همیشه گریه هست
روزها از ماهها كم می شود
ماهها یك یك محرم می شود
عاشقان «خنجر و دار» یم ما
زخم عاشورا به دل داریم ما
شور عاشوراست شعر نینوا
«كل یوم، كل أرض كربلا»
نیست زیر گنبد نیلوفری
یك شهیدی چون (حسین بن علی)
[ صفحه 208]
ما به تیغ عشق كشته گشته ایم
سرفراز از كربلا برگشته ایم
زخم پوشان، تشنه كام كوثریم
سلسله داران موی دلبریم
این ندای خون نوای نینواست
در جنون عشق، عالم كربلاست
پرده در پرده نوا سرداده چون
كربلا در كربلا، هل من جنون؟!
نقش بر خاكند از طف تا نجف
لاله های سربریده هر طرف
با نوای ناله ها، نی گفته است
هر قدم اینجا شهیدی خفته است [3] .
[ صفحه 209]
تاریخ بنای عمارت اول آستانه به وضوح معلوم نیست ولی دارای عمارتی بر مزارشریف بوده كه در عصر صفویه تجدید بنا گشته و گنبدی بر فراز قبر او برآورده اند و یكی از زیارتگاههای كربلا بوده است. [1] .
در حدود 1243 ق حاج ملا محمدصالح برغانی حائری پس از تخریب عمارت
[ صفحه 207]
اول كه فرسوده گشته بود، عمارت دوم آستانه ی ابن حمزه طوسی را بنا نمود كه شامل رم و یك رواق و گنبد بر مزار وی می باشد. سپس در سال 1287 ق كه ناصرالدین شاه قاجار به زیارت كربلا مشرف گشت تعمیراتی در عمارت آستانه ی ابن حمزه انجام داد و صحن آن را توسعه داد. آستانه ی ابن حمزه ی طوسی در حال حاضر دارای حرمی است كه در وسط آن قبر مطهر واقع شده و بر روی قبر صندوقی قرار دارد، كه یك ضریح سه متری صندوق را احاطه نموده و بالای ضریح نیز گنبد است. [2] .
شهید آباد كربلا
سالها ترك تبسم كرده ام
من در آیینه گلی گم كرده ام
یك نفر مانند گل پاكیزه نیست
گل برای من تمام زندگی است
دستها، لبخندها، خنجر شدند
دسته گلهایم همه پرپر شدند
اشك باید ریخت یا فریاد كرد؟
گریه باید كرد و گل را یاد كرد
راه من، باریك شب، تاریك شد
كربلا آیینه ی نزدیك شد
شاخه شاخه ریخته در نینوا
دسته گلهای قشنگ كربلا
بوی گلهای كبود و سوخته
در نگاه شیعه خون افروخته
پای یك گل «نینواخوانی» خوش است
گریه در عین پریشانی خوش است
نینوا یعنی غم و دامان دوست
كربلا یعنی همیشه گریه هست
روزها از ماهها كم می شود
ماهها یك یك محرم می شود
عاشقان «خنجر و دار» یم ما
زخم عاشورا به دل داریم ما
شور عاشوراست شعر نینوا
«كل یوم، كل أرض كربلا»
نیست زیر گنبد نیلوفری
یك شهیدی چون (حسین بن علی)
[ صفحه 208]
ما به تیغ عشق كشته گشته ایم
سرفراز از كربلا برگشته ایم
زخم پوشان، تشنه كام كوثریم
سلسله داران موی دلبریم
این ندای خون نوای نینواست
در جنون عشق، عالم كربلاست
پرده در پرده نوا سرداده چون
كربلا در كربلا، هل من جنون؟!
نقش بر خاكند از طف تا نجف
لاله های سربریده هر طرف
با نوای ناله ها، نی گفته است
هر قدم اینجا شهیدی خفته است [3] .
[ صفحه 209]
[1] الكني و الألقاب: مرحوم محدث قمي.
[2] دائرةالمعارف تشيع: ج ص 65، با استفاده از مقاله و يادداشت عبدالحسين شهيدي صالحي به نقل از: اعيان الشيعه: 2 / 264 - 263؛ امل الآمل: 2 / 285؛ الشقات العيون: ص 273 - 272؛ الذريعة؛ 10 / 66، 5 / 5؛ فهرست منتجب الدين: ص 164؛ الكني و الألقاب: 1 / 263 - 262؛ مراقد المعارف: ص 58 - 55.
[3] ابياتي برگزيده از مثنوي بلند برادر ارجمند آقاي شجاع الدين ابراهيمي كه سروده هاي ولايي و اهل بيتي وي ريشه (عاشورا) و غدير دارد. نقل از مجله ي كوثر، سال دوم، شماره ي 14.